Tak jak już wspomniałam w poprzednim artykule o schizofrenii, schizofrenia paranoidalna jest najczęściej diagnozowaną. Choruje na nią 65% ludzi, mających ogólnie zdiagnozowaną chorobę.
Jest to choroba psychiczna mająca wiele złożonych podłoży objawiająca się wszelkiego rodzaju urojeniami. Niestety, można odziedziczyć ją genetycznie i jest to spowodowane zmianą w składzie DNA. Tę chorobę można również nabyć w ciągu swojego życia a czynnikami sprzyjającymi jej rozwojowi są:
długotrwały stres
trauma z dzieciństwa
różnorakie uzależnienia
może być także groźnym powikłaniem przebytych chorób zakaźnych
Objawy schizofrenii
Tak jak już wspomniałam, schizofrenia paranoidalna, jest chorobą psychiczną, najczęściej diagnozowaną wśród ogółu ludzi chorych na schizofrenię. Objawy u każdego człowieka chorego są inne, ale najczęstszym jej objawem są różnorakie urojenia, halucynacje oraz zwidy. Niepokojącym objawem, świadczącym o rozwoju choroby jest rozwinięcie objawów negatywnych.Zaniepokoić powinien także fakt, że osoba, która była kiedyś duszą towarzystwa, nagle staje się samotna, unika spotkań ze znajomymi/przyjaciółmi czy innymi ludźmi ją otaczającymi.
Chory tworzy swój wyimaginowany świat w którym żyje i może znacznie utrudniać normalne funkcjonowanie. Także w relacji z innymi, stwarza to różnorakie problemy, co prowadzi właśnie do powolnego wycofywania się chorego z życia towarzyskiego.
W zależności od przebiegu choroby, wyróżnia się także objawy negatywne prowadzące do wyalienowania pacjenta od społeczeństwa.
Choroba długo pozostaje w ukryciu i nie daje żadnych objawów. Dopada młodych ludzi najczęściej w 22 roku życia zarówno kobiety jak i mężczyzn.
Leczenie
Leczenie schizofrenii często jest uzależnione od jej przebiegu, jednak jak w każdej chorobie ważne jest odpowiednie podejście. Jeśli chory nie chce być leczony i jest sprawny umysłowo, nic nie jest w stanie zmusić go do leczenia.
W leczeniu każdej choroby psychicznej nie tylko schizofrenii, ważna jest psychoterapia. Ale to wszystko zależy od pacjenta, od jego chęci pomocy. Jeśli człowiek dotknięty tak zdiagnozowaną schizofrenią nie jest ubezwłasnowolniony, to od niego zależy, czy przyjmie pomoc.
W najcięższych przypadkach oprócz psychoterapii stosuje się także socjoterapię, która ma na celu pomoc choremu w kontakcie z otoczeniem. No ale nikogo do niczego nie można przecież zmusić; taka psychoterapia czy socjoterapia nic nie daje, skoro pacjent sam nie chce sobie pomóc. Wspomagająco w leczeniu schizofrenii mogą też pomóc leki przeciwpsychotyczne, które mają za zadanie zapobiegać wystąpieniu objawów.
Zachorować na schizofrenię można w każdym wieku. Może być to także uwarunkowanie genetyczne a wtedy już nic na to nie poradzimy. W takim przypadku możemy już tylko łagodzić występujące objawy, by choremu żyło się jak najlepiej. Ważne by, nawet przy podejrzeniach, zgłosić się do lekarza psychiatry, który zbada pacjenta i wypisze odpowiednie leki.